کودک معمولا به خاطر احساس اضطراب، ناامنی و یا حواس پرتی از تخت خود بیرون آمده و به تخت خواب شما می آید. اما شما می توانید با روش های علمی و درست این عادت را از سر کودکتان بیندازید و کمک کنید که تنها بخوابد. در این مطلب به چند راهکار آموزش تنها خوابیدن کودک خواهیم پرداخت.
وسایلی که موجب حواس پرتی کودک می شود، از او جدا کنید
تلویزیون، کامپیوتر و تمام وسایل برقی را از اتاق کودک بیرون بیاورید تا فضای آرام برای خواب او فراهم شود. تماشای تلویزیون، بازی های کامپیوتری، نور صفحه کامپیوتر همگی محرک هایی هستند که مانع از خواب کودک می شوند. نور کم مانند نور چراغ خواب کافیست تا کودک خواب آرامی داشته باشد.
یکسری کارهای روتین قبل از خواب داشته باشید
دوش آب گرم، پوشیدن لباس خواب، مسواک زدن و خواندن قصه های شب برای کودک، به فرزندتان این حس را القا می کند که دیگر وقت خواب است و او را برای خوابیدن آماده می کند. چنین رفتارهای قابل پیش بینی قبل از خواب، کودک را از لحاظ روانی آماده می کند و از اضطراب شبانه او می کاهد. این کار استرس کودک را کاهش می دهد. در واقع یکسری مراحل برای خوابیدن ایجاد می کنید که برای کودک قابل پیش بینی است و کودک متوجه می شود که وقت خواب است.
حضور خود را کم کنید
قبل از آنکه کودک خوابالو شود اتاق را ترک کنید بنابراین دیگر به حضور شما وابسته نمی شود. اگر در اتاقش می مانید، کنارش نخوابید یا با او ارتباط برقرار نکنید. هر شب بیشتر از تخت او فاصله بگیرید تا بخوابد. بدین صورت به تدریج وابستگی او به شما کاهش می یابد.
احساس امنیت در او ایجاد کنید
غیبت شما و فکر کردن به هیولایی که زیر تخت جا خشک کرده است، خواب را از کودک دلبند شما می گیرد. او را به آرامی بیدار کنید، با مشغول کردن او با اشیایی چون حیوانات پلاستیکی یا حتی پتو، احساس ترس او را آرام کنید. اجازه دهید شخص دیگری نیز در اتاق حضور داشته باشد تا فرزندتان احساس اطمینان کند.
آرام آرام اتاق را ترک کنید
بسیاری والدین فرزند را روی تختش گذاشته و به او می گویند ” دوباره برمی گردم و حواسم بهت هست”. به قول خود عمل کنید اما فاصله طولانی بین رفت و برگشت خود بگذارید. احتمالا کودک در فاصله یکی از این رفتن ها خوابش می برد. از فواصل ۵ تا ۱۰ دقیقه ای شروع کنید. اگر قبل از ۵ دقیقه برگردید، احتمالا فرزندتان بیدار است و اگر بعد از ۱۰ دقیقه برگردید، احتمالا فرزندتان دچار ترس واضطراب می شود که این اوضاع را بدتر می کند.
مقاومت کنید
اگر نیمه های شب فرزندتان به اتاق شما آمد تا در تختتان بخوابد، بدون آنکه با او برخورد و دعوایی بکنید او را برای بازگشتن به تختش همراهی کنید. به او بگویید : باید در تختت بمانی. این مهم است که هر بار که فرزند به تخت شما آمد نسبت به بازگرداندن او به تختش مقاومت نشان دهید. اگر هر بار این کار را انجام ندهید، کودک یاد می گیرد بیشتر به تختتان بیاید.
برخورد خوبی داشته باشید
رفتارهای ناخواسته او مانند گریه کردن را نادیده بگیرید. فردای شبی که کودکتان خوب خوابید، به او اجازه دهید هر چیزی که می خواهد برای صبحانه بخورد یا لباسی که دوست دارد بپوشد. اینگونه کودک متوجه ارتباط بین عملکرد خوب او در خوابیدن و پاداش گرفتن می شود.
منبع : کاویاب
