مطلع شدن از اینکه بیماری مزمنی دارید چندان آسان نیست و بعد از شنیدن این خبر احساس می کنید سلامت جسم شما مانند سابق نیست و باقی عمر باید با یک بیماری سرو کله بزنید. برخی از افراد فکر می کنند ابتلا به بیماری دیابت برابر است با از دست دادن بینایی و یا اینکه دیگر هیچوقت نمی توانند شیرینی و دسر بخورند. برخی دیگر برعکس سهل انگارند و اهمیتی به این موضوع نمی دهند و در رفتار و تغذیه شان تغییری ایجاد نمی کنند. احتمالا شما در حد وسط بین این دو حالت قرار دارید. هر گونه احساسی پس از شنیدن خبر ابتلا به دیابت عادی و طبیعی است. درواقع پس از تشخیص بیماری دیابت چند مرحله حالات عاطفی را تجربه خواهید کرد. ابتدا آن را باور نمی کنید، سپس احساس شما به خشم تبدیل می شود و اینکه فکر می کنید مشکلات بیشتری در انتظار شماست که در نهایت به افسردگی ختم می شود. برای جلوگیری از چنین احساساتی :
این احساسات را بخشی از روند بیماری تلقی کنید
بار دیگر که در جمع خانواده و یا در خلوت خود احساس افسردگی به سراغتان آمد، آن را به مثابه سکانس احساسی یک فیلم تلقی کنید که در نهایت پایان خوشی خواهد داشت. هر زمان که این احساس را عادی و طبیعی قلمداد کنید و آن را بخشی از فرآیند بیماری به شمار آورید، نشان دهنده آن است که با این بیماری کنار آمده اید و می توانید به راحتی به زندگی خود ادامه دهید.
با کسی درباره آن حرف بزنید
احساسات خود را با یک دوست در میان بگذارید، به گروه های حمایتگر بپیوندید یا در کلاس ها و انجمن های دیابت شرکت کنید که در آنجا افراد دیگری که مانند شما به بیماری دیابت مبتلا هستند حضور دارند و می توانند احساسات شما را درک کرده و کمک کنند احساس تنهایی نکنید.
کوتاه مدت بیندیشید
ممکن است تغییراتی که مجبورید در زندگی ایجاد کنید شما را گیج و آشفته کند، باید مهارت های مراقبت از خود را بیاموزید و باید حجم زیادی از اطلاعات پزشکی موردنیاز خود را کسب کنید. بهتر است ابتدا بر روی اهداف کوتاه مدت و نزدیک تمرکز کنید (مثلا امروز با متخصص تغذیه ملاقات خواهم کرد) تا بتوانید به خوبی در این راه قدم بردارید.
به راه خود ادامه دهید
اجازه ندهید دیابت شما را فلج کند و از توان بیندازد. هر چه زودتر اقدام کنید، زودتر می توانید زندگی را مانند قبل تحت کنترل خود درآورید و در نهایت خیلی زود احساس خوبی پیدا خواهید کرد.
انتظار چه چیزهایی را باید داشته باشید؟
وقتی پزشک شما متوجه بیماری دیابت شما می شود احتمالا تا مدت ها شما را درگیر آزمایش ها و معاینات مختلف خواهد کرد. او می خواهد همه چیز را بداند: الگوی تغذیه شما، وضعیت و سابقه وزن، فشار خون، داروهایی که مصرف می کنید، اینکه آیا از مشروبات و دخانیات استفاده می کنید، وضعیت رضایت جنسی شما چگونه است، چند فرزند دارید، سابقه بیماری قلبی در خانواده، هرگونه فرآیند درمانی که برای بیماری های دیگر از جمله مشکلات هورمونی و تغذیه ای پشت سر گذاشته اید. اگر زن باشید احتمالا از شما درباره رشد کودکتان سوال خواهد شد. گرچه این سوالات خسته کننده به نظر می رسند اما بر روند درمان شما تاثیرگذارند. پزشک شما می خواهد علائم بیماری دیابت که به آن اهمیت نداده اید را بشناسد و بداند چه مدت است این علائم را دارید.
همچنین پزشک شما ممکن است آزمایش های فیزیکی بگیرد مثل آزمایش قلب که شامل نوار قلب می شود و همچنین معاینه دقیق زبان، پاها، چشم ها، شکم، پوست و غده تیروئید. علاوه بر این یک آزمایش خون برای محاسبه چربی خون از جمله کلسترول انجام خواهید داد و درنهایت دو نوع متفاوت از آزمایش قند خون که یکی نشان می دهد قند خون شما در حال حاضر چگونه است و دیگری آزمایش A1C است که متوسط قند خون شما را در دو تا سه ماه گذشته نشان می دهد.
ممکن است به نظر برسد این آزمایش ها برای شروع بسیار زیاد است اما باید بدانید که برای درمان کلی شما لازم و مهم هستند. مراحل دیگر شامل سوالاتی می شود که نشان می دهد شما چقدر از دیابت شناخت دارید و چقدر نسبت به درمان آن انگیزه دارید. پس از این مراحل دیگر شما هستید که باید مرحله به مرحله پیش بروید و برای آزمایش های تکمیلی و درمان هرگونه عوارض به پزشک مراجعه کنید.
آیا به انسولین نیاز دارید؟
انسولین یعنی سوزن و کنار آمدن با این بخش از درمان یکی از بزرگترین ترس های افراد مبتلا به دیابت است. اینکه آیا شما نیاز به تزریق انسولین دارید یا نه بستگی به نوع دیابتی دارد که به آن مبتلا هستید. همه کسانی که دیابت نوع ۱ دارند نیاز به انسولین دارند (واغلب متوجه می شوند تزریق انسولین کمتر از آنچه فکر می کردند ترسناک است) اما لزوما همه افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ به انسولین نیاز ندارند.
اگر مبتلا به دیابت نوع ۲ هستید، نیاز به انسولین به فاکتورهای زیر بستگی دارد:
بدن شما خود چه مقدار انسولین می سازد؟
اگر مبتلا به دیابت نوع ۱ هستید، بدن شما هیچ انسولینی نمی سازد، اگر دیابت نوع ۲ دارید توانایی بدن شما در تولید انسولین تا حدودی دچار اختلال شده است و میزان این اختلال از شخصی به شخصی دیگر متفاوت است.
بدن شما چقدر می تواند از این انسولین استفاده کند؟
اگر سلول های بدن شما در استفاده از انسولین تولید شده دچار مشکل است، احتمالا نیاز به داروهای مکمل دارید.
سطح قند خون شما
اینکه چقدر قند خون شما از سطح نرمال بالاتر است نشان می دهد آیا به انسولین نیاز دارید یا نه.
تاثیر دیگر روش های درمانی چگونه بوده است؟
برای مبتلایان به دیابت نوع ۲ ، انسولین اولین گزینه درمانی برای پایین آوردن قند خون نیست.
شرایط کنونی شما چگونه است؟
پزشک در تصمیم گیری برای نحوه درمان دیابت به عوامل مختلفی توجه می کند اما به دو مورد خاص توجه ویژه ای دارد: نتیجه قند خون و نتیجه A1C . اگر در آزمایش اولیه قند خون شما بسیار بالا باشد، سریعا دارودرمانی و انسولین درمانی تجویز می شود تا میزان قند خون پایین بیاید. اگر مبتلا به دیابت نوع ۲ هستید، همین که میزان قند خون شما تثبیت شود و تغییراتی در سبک زندگی شما ایجاد شود، می توانید انسولین و دیگر داروها را کنار بگذارید.
یکی از چیزهایی که پزشک در پی آن است تا میزان آن را پایین بیاورد، سطح قند خون ناشتا است. گرچه موارد دیگر نیز باید آزمایش شده و تحت نظر قرار گیرد اما همه این موارد بستگی به قند خون ناشتا دارند (اندازه ها در واحد میلی گرم در دسی لیتر بیان می شوند). یک راهنمای عمومی:
- اگر قند خون ناشتای شما بین ۱۱۰ تا ۱۲۵ میلی گرم در دسی لیتر باشد، در شرایط ماقبل دیابت قرار دارید (که به آن اختلال تحمل گلوکز می گویند) شرایطی که در آن بالا رفتن قند خون خطر پیشرفت دیابت را افزایش می دهد. در چنین شرایطی به شما توصیه می شود تغذیه سالم داشته باشید و بیشتر ورزش کنید اما بعید است دارو یا انسولین به شما تجویز شود.
- اگر قند خون ناشتا ۱۲۶ تا ۱۴۰ یا ۱۵۰ میلی گرم در دسی لیتر باشد، شما دیابت دارید اما احتمالا بتوانید با رژیم و ورزش آن را کنترل کنید که این بستگی به وضعیت شما و نتایج دیگر آزمایشات دارد.
- اگر قند خون ناشتا ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر باشد، احتمالا علاوه بر رژیم و ورزش به دارو هم نیاز دارید. علاوه بر این احتمالا برای اوقات مشخصی از روز که قند خون بالا می رود مثلا بعد از هر وعده غذایی نیاز به دوز مشخصی از انسولین دارید تا قند خون کنترل شود.
- اگر قند خون ناشتا بالای ۲۰۰ باشد به دارو و انسولین ۲۴ ساعته نیاز دارید که هر دو باید همراه با تغییراتی در سبک زندگی باشند.
منبع : کاویاب
